Son Osmanlı Halifesi Abdülmecit Efendi Kimdir? Yaşamı, Şahşiyeti, Dönemi, Yaptıkları, Önemli Olaylar ve Yaşamı
Abdülmecid EfendiAbdülmecid Efendi; son Osmanlı veliahtı ve halifesidir (İstanbul 1868-Paris 1944).
Babası Abdülaziz, annesi Hayrandil Kadın’dır. Babası tahttan indirildiğinde 7 yaşındaydı. Eğitimini annesiyle ablası üstlendi. Küçük yaşta orduya alındı, kısa sürede albaylığa kadar yükseltildi. Fransızca, İngilizce, Almanca ve Arapça öğrendi. Okumaya, yazmaya, şiire, müziğe, resme ve spora düşkündü. II. Abdülhamit’in en sevdiği şehzadeydi.
İkinci Meşrutiyet’ten sonra Çamlıca’daki konağı seçkin sanatçıların uğrağı oldu. 1918′ de veliaht oldu. Balkan Savaşı sırasında İttihat ve Terakki yönetimine karşı çıkmıştı. Kurtuluş Savaşı’nda da Anadolu’ya geçmeyi kabul etmedi. Mustafa Kemal güçleriyle Damat Ferit yönetimi arasında kararsızdı. Bununla birlikte saltanatın kaldırılmasından sonra TBMM tarafından halifeliğe getirildi (18 Kasım 1922).
Halifeliğe geçiş töreninin eski cülüs (tahta oturuş) törenlerinde olduğu gibi Topkapı Sarayı Akağalar Kapısı önünde yapılmasını istiyordu. Ankara Hükümeti ise tahta çıkış töreni anlamına geleceği için buna kesinlikle karşıydı. Yeni halifeyi kutlama töreni Veliaht Dairesi’nde yapıldı. Kutlamaya gelenler arasında TBMM temsilcileri de vardı.
Mustafa Kemal Paşa da kendisine bir yazı yolladı. Fakat Abdülmecit Efendi ataları olan padişah ve halifeler gibi davranmaktan vazgeçmedi.
Halifeliği yanında Osmanlı saltanatını da yeniden kurma umudunu yitirmedi. 29 Ekim 1923′ te Cumhuriyet’in kurulmasından sonra Cumhuriyet karşıtlarının etrafında toplanması üzerine TBMM’nin 3 Mart 1924’teki oturumunda Urfa milletvekili Şeyh Saffet Efendi ile 151 arkadaşının Halifeliğin kaldırılması konusunda verdiği önerge yasalaştı ve Halifelik kaldırıldı.
Aynı yasa gereğince Osmanlı hanedanı üyelerinin de yurtdışına çıkarılması kararlaştırıldığı için Abdülmecit Efendi, sabaha karşı ailesiyle birlikte saraydan alınıp Çatalca’da trene bindirilerek sınırdışı edildi.
Abdülmecit Efendi’nin halifeliğiyle birlikte altı yüz yıllık Osmanlı saltanatı ve hanedanı da tarihe karıştı. Abdülmecit, İngilizlerin Mısır’a, dünürü (kızı Dürrişehvar’ın kayınbabası) Haydarabat nizamının Hindistan’a yerleşmesi çağrılarını Ankara Hükümeti’nden çekindiği için kabul etmedi. Bir İslâm ülkesine değil, İsviçre’ye gitmeyi yeğledi.
Dışardaki sürgün yaşamını İsviçre’ de ve Paris’te geçirdi. Paris’te kalpten ölünce cenazesini oğlu Mısır’a kızı Hindistan’a götürmek istedilerse de Paris’te bir caminin avlusuna gömüldü. 10 yıl sonra kemikleri Medine’ye Harem-i Şerife taşınarak Vahhabilerin inançlarına göre taşsız olması gereken bir mezara kondu (30 Mart 1954).
