Osmanlı Devlet’inin kuruluşundan itibaren padişahlar sefer amacıyla başkent dışına çıkmışlardır.
Ancak, Kanunî Sultan Süleyman’ın ölümünden sonra birkaç istisna dışında padişahlar, İstanbul’dan ayrılmamaya başlamışlardır.
Artık padişahların çoğu askerî seferleri, sadrazamlara ve diğer devlet adamlarına bırakmışlardır.
Saraydan çıkmayan padişahlar hükümranlıklarını cuma selamlığı, kılıç kuşanma, av gibi merasim ve alaylarda göstermeye başlamış, bu şekilde gücünü, ihtişamını tebaasına göstermişlerdir.
Halk ise bazen şikâyetlerini bizzat bu merasimler sayesinde sultana bildirmiştir. Fakat bu durum sadece başkent halkı için geçerli olmuştur.
Taşra ahalisinin sultanları görmesi, padişahların ise gücünü, görkemini taşra halkına göstermesi, XIX. yüzyıla kadar gerçekleşmemiştir.
İlk defa memleket gezisine çıkan padişah II. Mahmud olmuştur.
XIX. yüzyılda yapılan bu memleket gezilerinin diğer bir amacı da yapılan idarî, malî ve sosyal yeniliklerin tebaa tarafından nasıl karşılandığını görmektir. Aynı zamanda bu geziler, halkın sorunlarını görmek, şikâyetlerini dinlemek, ihtiyaçlarını karşılamak amacı da taşımaktadır.
Padişahların davranış ve huyları XIX. yüzyıl boyunca gözle görülebilir derecede değişmiştir.
Padişahlar, Avrupa elçiliklerinde verilen davetlere ya da tiyatroya gittikçe halk tarafından görülmüştür. Bu durum, geçmişin padişahlarının halktan uzak durarak yarattıkları o görkemlilik ve korku havasından çok büyük bir uzaklaşmadır.
Halk hükümdarına saygıyı ancak bu politika sayesinde öğrenmiştir 1. Sultan Abdülmecid de babası II. Mahmud gibi memleket gezileri yapmıştır.
II. Mahmud’un vefatı üzerine 1839 yılında pek genç yaşta tahta çıkan Abdülmecid babasının ıslahatlarına samimiyetle devam etmek istemiştir 2 . Abdülmecid’in saltanatı döneminin en önemli hadiselerinden biri de Mustafa Reşid Paşa’nın bizzat hazırladığı Tanzimat Fermanı adı verilen reform programının ilan edilmesidir.
Tanzimat devrini açan bu belge, şahsî ve mülkî emniyeti, bir kısım hakların korunması gibi esasları kabul ederek devlet ile ferd arasındaki münasebetleri tayin edecek kanunların çıkarılacağını vaad ediyordu. Abdülmecid dönemi ıslahat tarihi açısından büyük önem taşımaktadır.
Padişah ilan ettiği fermanlara sadık kalarak, çeşitli unsurları, eşitlik prensibi içinde ve Osmanlıcık fikri etrafında birleştirmeye çalışmıştır3. Ancak hükümet merkezinde alınan kararların İmparatorlukta uygulanma alanına konulması da ayrı bir sorun oluşturmuştur.
Çünkü fermanın içeriğini geniş halk kitlelerine anlatacak, yapılmak istenenleri halka açıklayacak yöneticiler zor bulunmakta idi.
Sultan Abdülmecid, babası II. Mahmud’un 7 Eylül 1833 tarihinde başlayan Gemlik ve İzmid gezine ve 28 Kasım 1836 yılındaki ikinci İzmid gezisine kardeşi Abdülaziz ile beraber katılmıştır 6 . Abdülmecid tahta geçtikten sonra yapılan yeni düzenlemelerin tebaası arasında nasıl karşılandığını bizzat yerinde görmek istemiş ve memleket gezilerine çıkmıştır.
Sultan Abdülmecid, ele aldığımız bu gezi dışında üç memleket gezisi daha yapmıştır. Padişah, 20 Nisan 1845 senesinde İzmid’deki çuha fabrikasını ziyaret etmiştir. Bu seyahat 2 gün sürmüştür.
29 Nisan 1846 tarihinde başlayan ve 41 gün süren Rumeli gezisinde ise sultan Abdülmecid Silivri, Çorlu, Edirne, Rusçuk, Silistre, Şumnu, Varna şehirlerini ziyaret etmiştir.
1 Haziran 1850 tarihinde Girit, Rodos, Sakız ve İzmir şehirlerini kapsayan bir geziye çıkan Abdülmecid, bu geziye şehzade Abdülaziz Efendi ile Mehmed Murad Efendi’yi de götürmüştür.
Abdülmecid’in seyahati başlamadan önce gidilecek yerlerde verilecek hediye, hil‘at ve nişanların sayılarını ihtiva eden bir defter tanzim edilmiştir.
Hediyeler ve seyahatte yapılacak masraflar Maliye Nezareti tarafından karşılanmıştır. Daha önce yapılan seyahatlerde olduğu gibi bu gezi için de teşrifat kesedarı Haşim Efendi ve bir yardımcı görevlendirilmiştir.
Sultan Abdülmecid’in İlk Memleket Gezisi (26 Mayıs 1844) Sultan Abdülmecid’in bu ilk gezisi belgelerde Cezâyir-i Bahr-i Sefîd seyahati olarak geçmektedir. Sultan bu geziye, Tanzimât-ı Hayriyye ile yaptığı idarî, malî, askerî yenilikleri bizzat görmek ve halkın şikâyetlerini dinlemek üzere çıkmıştır.
11 . Seyahat, 26 Mayıs 1844 Cumartesi günü saat 7.30 sularında başlamıştır.12 Sultanın maiyetinde, Kaptan Paşa, Serasker (Rıza) Paşa, Tophâne-i Âmire Müşiri Mehmed Ali Paşa, başhekim, Dâr-ı Şûra-yı Askerî Reisi Süleyman Paşa, Asâkir-i Nizâmiye’den bazı ümerâ ve zabitânlar yer almaktaydı. Sultan, seyahat edeceği, Eser-i Cedîd adlı vapura Beşiktaş önlerinden merasimle binmiştir. Bu sırada Boğaz’da demir atan donanma gemileriyle, Tophâne-i Âmire ve birçok yerden top atışları yapılmıştır. Sıra sıra dizilen nizamiye askerleri yüksek sesle “Padişahım Çok Yaşa” duasını tekrar tekrar yüksek sesle söylemişlerdir
